Hoe ziet die eruit, de stempel van De Groote?
“Piet zijn en Piet blijven.
Wie zichzelf niet is, gaat falen.
Ik blijf Piet die zelf z’n boodschappen zal doen, naar de voetbal gaat en zijn pint gaat drinken op café.
Ik ben een volkse mens.
Mijn vader, patissier in Heist, zei altijd: ‘ne goeiendag, alstublieft en dank u wel, dat kost geen geld, maar je kan er wel veel mee bereiken.’ Hij heeft gelijk.
Ik ben voor niemand bang (lacht).
Een minister, een grote zakenman of een gewone werkmens.
Als je voor iedereen respect toont, krijg je dat ook terug.
Trouwens, hier in Knokke-Heist wonen alleen maar fantastische mensen.”
U drukt de ‘De Groote-stempel’ alvast al op de tweedeverblijvers?
“Ik hoor dat daar al wat commotie rond is, maar tweedeverblijvers hoeven geen schrik te hebben.
Ja, we willen een domiciliëringsplicht invoeren in de oude wijken.
Maar dat is geen stop op tweede-verblijvers.
Wel willen we de balans in evenwicht houden.
Van de 39.000 wooneenheden- van villa’s tot appartementen- doen er vandaag al 21.000 dienst als tweede verblijf.
Zet die trend zich verder, dan riskeren we situaties zoals in de skioorden Courchevel of Megève.
Dat zijn spookdorpen buiten het seizoen.
Als alles in onze mooie polderdorpen Ramskapelle of Westkapelle wordt opgekocht door tweede-verblijvers schiet er over tien jaar geen bakker of beenhouwer meer over.
Welke slager kan immers overleven als ie enkel in het hoogseizoen vlees verkoopt?
We willen streven naar een evenwicht tussen eigen bewoners, tweede-verblijvers en toeristen.”
Over toeristen gesproken, zijn de mannen en vrouwen met frigobox onder uw bewind opnieuw welkom?
“Frigoboxtoeristen zijn niet verboden.
Ik verwacht wel dat ze zich gedragen.
Op het strand, in de winkelstraten, op terrassen en in strandbars.
Wij hanteren een manier van leven en die kwaliteit willen we behouden.
Dus neen, ook de komende jaren moet je in Knokke niet in zwembroek door de Lippenslaan flaneren.
En je gaat ook niet met een bezweet lijf op een terras zitten als daar na u nog iemand anders moet gaan zitten. Dat is een kwestie van respect.”
Waren jullie eigenlijk vrienden?
“Vrienden is een groot woord. We liepen elkaars deur niet plat. Hij hield zijn privé en werk goed gescheiden. Burgemeester Lippens was een man van de wereld.
Ik was eens op weekend in Madrid toen hij plots belde.
Of ik al iets gereserveerd had om te eten, vroeg hij.
Wel, hij heeft daar een restaurant voor mij geregeld.
Zo was hij. Bezorgd was hij ook. Was er iemand van het schepencollege ziek, dan belde hij.
Toen ikzelf een tijdje ziek was, heeft hij elke dag gebeld. Elke dag.
Eigenlijk was hij een heel eenvoudig man.
Naar de buitenwereld kwam hij over als autoritair, als een dictator misschien.
Dat was hij niet. 42 jaar burgemeester, dat doe je niet zomaar met een beetje politiek te voeren.”
Van burgemeester Lippens of van burgemeester De Groote?
“Rijd over vijf jaar eens door onze gemeente.
Je zal Heist niet meer herkennen.
Er liggen grote projecten op stapel.
Veel dingen die ik nu nog niet ga zeggen.
Hier rijden elke dag duizend, tweeduizend camionetten binnen om te werken.
Groen, pleinen heraangelegd, een nieuwe fuifzaal.
Ik voel een enorme drang om er maandag in te vliegen.
We slaan de bladzijde van een lijvig stuk geschiedenis om, maar de allure, daar blijven we naar streven.”