Negen jaar na de feiten nog geen eindvonnis

Negen jaren na het verkeersongeval waarbij Patricia Vantorre (54) in een rolstoel belandde is er nog altijd geen eindvonnis.
Patricia Vantorre en haar echtgenoot Stefan Proost (59) vragen in beroep ‘gerechtigheid’.
De gerechtsdeskundige verklaarde haar ‘slechts’ zeven procent arbeidsongeschikt, waarna de rechter een schadevergoeding van 124.000 euro toekende.
Niet genoeg, vindt het koppel.
We schrijven 2009, Patricia Vantorre, op dat moment een gezonde kleuterjuf vol plannen en dromen, werd gegrepen door een auto.
Bij de aanrijding liep ze onder andere een schedelbasisbloeding en een hypofyseletsel op.
Later bleek het slachtoffer ook aan andere aandoeningen te lijden, zoals een blijvend hersenletsel en geheugen-, evenwichts- én concentratiestoornissen.
Ze kan niks meer zelfstandig doen.
Zoals bijna altijd spraken de deskundigen van de verzekeraar dat het niet bewezen was dat die bijkomende problemen veroorzaakt zijn door het verkeersongeval.
Bang natuurlijk dat ze nog meer geld zouden moeten ophoesten.
Patricia werd dan ook ‘amper’ zeven procent arbeidsongeschikt verklaard én de deskundigen noemden haar een ‘theatrale vrouw’ die zich bepaalde verwondingen inbeeldt.
Je moet maar durven . . .

Zes operaties
Begin 2017 oordeelde de Brugse politierechter dat er onvoldoende elementen zijn die het oorzakelijk verband tussen de verwondingen en het ongeval kunnen bewijzen.
Het koppel kreeg een schadevergoeding toegekend van 124.000 euro, een pak minder dan de geraamde schade van 1 miljoen euro.
Patricia en Stefaan tekenden dan ook beroep aan tegen het vonnis.
Het koppel verwacht gerechtigheid en klaarheid in deze zaak.
De laatste twee jaar alleen al onderging Patricia zes verschillende operaties.
De ellende blijft dus duren.
Zonder morfinepleisters komt ze de dag niet door.
Ze blijven erbij dat ze honderd procent arbeidsongeschikt is en dat de deskundigen niet correct handelden.

Hulp nodig
In een ideale wereld zou Vantorre willen dat de deskundigen toegeven dat ze fout waren.
In de burgerlijke rechtbank zal daar echter niet over geoordeeld worden.
Ze hopen wel dat de vergoeding wordt herzien, want met de toegekende 124.000 euro konden ze net de gemaakte kosten van de voorbije jaren dekken.
Ze hebben nog een toekomst.
Patricia kan amper alleen eten of een flesje water openen.
Ze heeft 24 op 24 hulp nodig.
Het vergt heel wat moeite om dat allemaal gepland te krijgen.
Vonnis op 15 november.