Heropening 1947

Na de restauratie en aanpassingen onder leiding van Léon Stynen (o.m. aanbrengen van een kroonlijst en heruitvoer van de gevelbekleding) heropent het Casino in 1947 met het Eerste Zomerfestival. 
Onder de dynamische leiding van Gustave Nellens groeit het Casino in de jaren 1950-1960 uit tot "Cultuurtempel van de Vlaamse kust". 
Vanaf 1949 worden jaarlijks grote zomertentoonstellingen gehouden, zo o.m. van P. Picasso, H. Matisse, M. Ernst, R. Dufy, S. Dali, M. Chagall, R. Magritte, O. Zadkine ; ook van kunstenaars die pas later naam zouden maken, zoals o.m. J. Beuys, Panamarenko, A. Warhol, R. Rauschenberg. 
Optredens van gerenommeerde artiesten blijven zorgen voor hoogstaande manifestaties en een enorme uitstraling van het Casino : Frank Sinatra, G. Brassens, N. King Cole, J. Brel, R. Charles, E. Fitzgerald, M. Dietrich, enz. In de rotonde- of kleine speelzaal komt in 1952 een monumentale Venetiaanse kroonluchter naar ontwerp van Jozef Selis. 

In 1953 wordt in dezelfde ruimte de bekende 72 meter lange muurschildering "Het Betoverend Domein" van René Magritte gerealiseerd.
In 1954-1955 gebeuren, zonder dat Léon Stynen wordt gecontacteerd, zeer ingrijpende verbouwing- en herinrichtingwerken aan het Casino onder leiding van de Brusselse architect Louis Govaerts, die afbreuk doen aan de modernistische vormgeving van zowel exterieur als interieur. 
De gevels krijgen een witte bepleistering en worden voorzien van plinten en vensteromlijstingen in Franse witsteen. 
Hiervoor wordt de oorspronkelijke bekleding met keramiektegels verwijderd, dit na vaststelling van waterinsijpeling via scheurtjes tussen de tegels, ontstaan door uitzetting en inkrimping, en van vochtige plekken door onvoldoende waterverdamping achter de tegels.

Tevens worden zwaardere pilasters tussen de glaspartijen verwerkt, waardoor de transparantie, van belang in het modernistische ontwerp, enigszins verloren gaat.

Er komt een "New Orleans" nachtclub en een disco "Number One" ten oosten en westen van de inkompartij. 
Waar eens de toneelzaal moest komen, wordt aan de zuidzijde de z.g. "Vlaamse Zaal" ingericht. In 1962 worden in de grote speelzaal wandtapijten van Jean Lurçat gehangen.

In de jaren 1960 komt onder impuls van het Casino en door de toenemende mobiliteit het wintertoerisme op gang; bijgevolg zal het Casino dan ook het hele jaar door uitgebaat worden. Behalve balletten, concerten en poëzieavonden, worden vanaf dan ook filmfestivals, studentenbal en televisieoptredens georganiseerd.

Eind april 1970 keurt de Knokse gemeenteraad de nieuwe overeenkomst met het Casino goed om de concessie te verlengen tot 31 december 1990, dit na lange discussie tussen enerzijds de vennootschappen S.I.K.B. ("Société Immobilière Knocke Balnéaire") en E.C.K. ("Exploitatiemaatschappij Casino Knokke") met beheerder en afgevaardigde respectievelijk Gustave en zoon Jacques Nellens, en anderzijds de gemeente als eigenaar (pas definitief in 1973).